Sejsmiczna tomografia refrakcyjna jest najczęściej używanym wariantem metody i jedną z pierwszych opracowanych metod geofizycznych. Mimo swojej prostoty i przeszło stu lat od wynalezienia nadal pozwala uzyskiwać dobre rezultaty. W tej metodzie generujemy sztuczne, bardzo niewielkie drgania gruntu z użyciem kilkukilogramowego młota. Dzięki nowoczesnej aparaturze mierzymy czas, w jakim wygenerowana fala powróci na powierzchnię. Pomiar odbywa się jednocześnie na kilkunastu (24-48) odbiornikach ułożonych w jednej linii. Uderzenie młotem powtarza się od kilku do kilkunastu razy wzdłuż profilu ponownie rejestrując czas w jakim fala powróci na powierzchnię. Dzięki znajomości czasu przejścia wzbudzonej przez nas fali oraz odległości między miejscem uderzenia młota, a odbiornikiem możemy wykonać inwersję i obliczyć prędkości fali podłużnej w ośrodku geologicznym. Inwersja jest to komputerowa procedura, która pozwala na uzyskanie dwuwymiarowego modelu prędkości fali podłużnej pod wykonywaną linią profilu.
Dzięki tej metodzie możemy:
(a) śledzić granice geologiczne między wykonanymi otworami geotechnicznymi,
(b) wyznaczać strefy rozluźnień w materiale,
(c) znajdować pustki, tunele, niejednorodności lub wymycia w gruncie,
(d) znajdować i śledzić zwierciadło wód gruntowych,
(e) oceniać jakość skał podłoża, czy złóż kruszyw,
(f) określać jakościowo stopień zagęszczenia gruntów,
(g) sprawdzać stan podsypki pod drogami oraz liniami kolejowymi